



















Нийслэлийн засаг даргын орлогч А.Амартүвшин УБ хотын агаарын бохирдлыг зургаан хувиар бууруулна гэж зорьж буй. Яаж? Зуух тарааж. Гал түлнэ, гал түлбэл шаталт явагдана. Шаталт явагдвал утаа гарна. Гэхдээ л А.Амартүвшин гал түлээд утааг бууруулна гэж тооцоолжээ. Ингэхдээ гэр хорооллын зорилтот бүлгийн 32 мянган өрхөд нэг бүр нь 884 мянга 375 төгрөгийн үнэтэй зуух тараана. Түүний зорилтот бүлгийн гэж онилсон айл өрхүүд ийм өндөр үнэтэй зуухыг арилжааны банкнаас зээлээр авч зун буцааж төлөх нөхцөлтэй. Хүссэн ч эс хүссэн ч зорилтот бүлгийн гэж хэлээд зуухаа ‘’шахах’’ нь.
Зах, худалдааны төвүүдэд нэг ширхэг зуух 200 мянгаас 750 мянган төгрөгийн үнэтэй байна. Харин А.Амартүвшингийн зуух ямар ид шидтэй болоод 885 мянган төгрөгийн үнэтэй байна вэ? Утааг зургаан хувиар бууруулна гэж байгаа бол утаагаа буцаж сордог зуух болж таарах уу? гэхчилэнгээр түүнийг дооглож, тохуурхсан сэтгэгдэл нийгмийн сүлжээгээр өрнөж байна.
Манай улс л агаарын бохирдол, утаатай тэмцэж буй биш. Дэлхийн олон улс орон энэ асуудалтай нүүр тулгарсан. Гэхдээ тэд утаа гаргадаг бүхнээс татгалзаж, технологийн шийдлээр хэдийнээ утаанаасаа салчихсан. Харин манай улс утаа гаргадаг зуух, яндангаа больё биш сольё гэж яриад 30 жил боллоо. Улаанбаатарын утаа улам бүр нэмэгдэж, үүнээс шалтгаалсан өвчлөл өдөр ирэх бүр нэмэгдэж байна. Энэ бол нийтээр нь хоморголон хороож буй ГЕНОЦИТ гэж хэлэхэд хэлсдэхгүй. Лабораторийн харх мэт утаа арилгах, бууруулах гэх мэт элдэв төрлийн зуух, яндангийн туршилтад орлоо. Утаа огт багасаагүй. Үүнийг нүдээрээ харж, биеэрээ мэдэрч буй нийслэлийн иргэн бүр хэлж, нийгмийн сүлжээгээр хэлэлцүүлэг өрнүүлж, арга ядсан зарим нэгэн нь төв талбайдаа жагсаж буй. Гэхдээ нэг ч ухаалаг шийдэл төрд түмнийг төлөөлж суугаа эрхэмүүдээс гарч чадсангүй. Тэд өнөөх л зуух, яндангаа ярьсан хэвээр..









